03-01 Mama tica y papa tico
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen
09 Januari 2015 | Costa Rica, Brasilito
Goedemorgen Costa Rica!
Na een en heerlijk ontbijt op mijn grote balkon op naar de bushalte. De chauffeur van het hotel zette mij netjes af en gezien hij mij zo goed heeft geholpen en ik geen andere coupure in mijn portemonnee had bedankte ik hem met 5000 colone. Hij was zo blij dat hij spontaan om mijn nek vloog! Zijn dochter had een operatie nodig en hier was hij voor aan het sparen, dit geld kwam dus goed van pas. Hoe cool is het om iemand zo gelukkig te maken $10? Een mooi begin van de dag dacht ik zo:D
Een ticket kopen voor de bus ging minder soepel, in Alajuela ging geen bus naar mijn bestemming, de informatie op internet klopte blijkbaar niet. Maargoed taxi chauffeurs genoeg en met wat Spaans gebrabbel vanuit mij en Engels gestuntel vanuit hem kwam ik uiteindelijk in San José aan. Vanuit daar ben ik in de bus gestapt richting Brasilito.
Ik kan hier prima nog een hele tijd vertoeven bedacht ik me vanmiddag. Hoge bergen, drukke steden, dansende taxichauffeurs, politieagenten op crossmotors, geweldige natuur met alle rust en vriendelijke/behulpzame mensen; kortom ALLES
De busreis was lang, warm en ontzettend onduidelijk. Geen idee waar ik uit moest stappen en hoelang het nog duurde, niemand sprak Engels en in het Spaans werd ik niet veel wijzer. Na goed opletten kwam ik er na 6 uur zweten in een bus achter: hier moet ik eruit!
Zoals het een brutale Nederlander betaamd heb ik een dag eerder bij mijn gastgezin aangeklopt. Zoals het gastvrije Costa Ricanen betaamd was ik direct welkom. ... (vrouw des huizes) ging mijn kamer klaarmaken en ... (man des huizes) heeft me rondgereden zodat ik in no time alle highlights en vele stranden van Brasilito heb gezien. Het is hier paradijselijk! Witte stranden, palmbomen, blauwe zee en een geweldige zonsondergang.
Zowel Sarita als papa tico spreken letterlijk geen woord Engels dus was ik ontzettend blij met de paar woorden Spaans die ik spreek. Ongemakkelijk was het zeker maar toch voelde ik me meteen welkom en gelukkig kwam vrij snel ook dochter Raquel in de picture. Raquel studeert Engels, maar desondanks praat ze stug Spaans tegen mij (dat is handig). Als het goed is ga ik mijn doel dus bereiken en spreek ik een prima woordje Spaans als ik terug kom, ik moet wel namelijk
Na een en heerlijk ontbijt op mijn grote balkon op naar de bushalte. De chauffeur van het hotel zette mij netjes af en gezien hij mij zo goed heeft geholpen en ik geen andere coupure in mijn portemonnee had bedankte ik hem met 5000 colone. Hij was zo blij dat hij spontaan om mijn nek vloog! Zijn dochter had een operatie nodig en hier was hij voor aan het sparen, dit geld kwam dus goed van pas. Hoe cool is het om iemand zo gelukkig te maken $10? Een mooi begin van de dag dacht ik zo:D
Een ticket kopen voor de bus ging minder soepel, in Alajuela ging geen bus naar mijn bestemming, de informatie op internet klopte blijkbaar niet. Maargoed taxi chauffeurs genoeg en met wat Spaans gebrabbel vanuit mij en Engels gestuntel vanuit hem kwam ik uiteindelijk in San José aan. Vanuit daar ben ik in de bus gestapt richting Brasilito.
Ik kan hier prima nog een hele tijd vertoeven bedacht ik me vanmiddag. Hoge bergen, drukke steden, dansende taxichauffeurs, politieagenten op crossmotors, geweldige natuur met alle rust en vriendelijke/behulpzame mensen; kortom ALLES
De busreis was lang, warm en ontzettend onduidelijk. Geen idee waar ik uit moest stappen en hoelang het nog duurde, niemand sprak Engels en in het Spaans werd ik niet veel wijzer. Na goed opletten kwam ik er na 6 uur zweten in een bus achter: hier moet ik eruit!
Zoals het een brutale Nederlander betaamd heb ik een dag eerder bij mijn gastgezin aangeklopt. Zoals het gastvrije Costa Ricanen betaamd was ik direct welkom. ... (vrouw des huizes) ging mijn kamer klaarmaken en ... (man des huizes) heeft me rondgereden zodat ik in no time alle highlights en vele stranden van Brasilito heb gezien. Het is hier paradijselijk! Witte stranden, palmbomen, blauwe zee en een geweldige zonsondergang.
Zowel Sarita als papa tico spreken letterlijk geen woord Engels dus was ik ontzettend blij met de paar woorden Spaans die ik spreek. Ongemakkelijk was het zeker maar toch voelde ik me meteen welkom en gelukkig kwam vrij snel ook dochter Raquel in de picture. Raquel studeert Engels, maar desondanks praat ze stug Spaans tegen mij (dat is handig). Als het goed is ga ik mijn doel dus bereiken en spreek ik een prima woordje Spaans als ik terug kom, ik moet wel namelijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
