02-01 The longest day

Intussen is het in Nederland 5 uur snachts. Na een iet wat te lange reis lig ik heerlijk in bed. Dat leek me een mooi moment voor een eerste reisverslag:)
Na een emotioneel afscheid van alle schatten, hop het vliegtuig in. De eerste uren gingen prima, eten was goed, ik kon kiezen uit de nieuwste films en (ja ja jongens) de beroemde warme doekjes kwamen regelmatig voorbij;)
De laatste loodjes waren, zoals meestal, het zwaarst. Eenmaal aangekomen op Panama rende ik bijna het vliegtuig uit en dacht ik heerlijk een sigaret te roken. Wat blijkt?! Nergens een rookruimte. En ik maar denken dat iedereen hier de longen uit het lijf zou paffen.
Dat ik niet meer in Nederland/Europa was werd me snel duidelijk. Inchecken kan best een half uur later ookal staat er een dikke rij. Geen paniek, de Panamese dames nemen rustig nog een kop koffie. Om zeven uur stond ik naast mijn bed vanochtend, eenmaal op het vliegveld te Panama was het 23:30 uur (Nederlandse tijd) maar in mijn wereld nog steeds licht. Dit was mijn langste dag met daglicht ooit. Dat geeft gelukkig energie en daarbij had ik het grootste deel erop zitten dus was dat ene uurtje nog precies vol te houden.
Op dit moment word ik omringt door allerlei geluiden zoals huilende honden, autos, sirenes, toeters en vliegtuigen. Het word tijd daar nu doorheen te slapen of iig een poging te doen tot. Morgen gaat de reis verder richting Brasilito/ Flamingo beach. Dan kan ik genieten van de geweldige stranden, de warmte en een goeie cocktail:D


Droom zacht!